En daar was dan ineens, in de week voor de kerstvakantie, lockdown nummer twee. Een lockdown, in eerste instantie tot 18 januari, maar nu verlengd tot in ieder geval 25 januari en wellicht wel gewoon tot 8 februari.
Terug naar thuisonderwijs
Thuisonderwijs moest weer georganiseerd worden en alle scholen hebben dat in de laatste dagen voor de vakantie voortvarend opgepakt. De schrik sloeg mij om het lijf toen ik in de media las dat veel politieke partijen de maatregelen voor de scholen wilden terugdraaien. In eerste instantie niet zozeer vanwege de zorg om zelf corona op te lopen, maar meer omdat alle voorbereidingen voor niets dreigden te worden. “Gelukkig” bleven de maatregelen van kracht, al wil je het liefst natuurlijk normaal lesgeven.
Corona onder basisschoolleerlingen
Toch is er wel degelijk zorg over het oplopen van corona op een basisschool. Nog vóór dat de Britse variant opdook, merkten we op onze school dat ook basisschoolleerlingen corona kunnen krijgen en, erger nog, het kunnen verspreiden. Twee leerlingen van groep 7 op onze school testten positief en van één van de leerlingen weten we dat, hoogstwaarschijnlijk, deze leerling zijn ouders en andere familieleden ook had aangestoken. Toen de groepsleerkracht van deze leerling ook positief testte, hebben we de hele school gesloten, nog voordat dit landelijk gebeurde. Je kunt dus wel stellen dat de schrik er behoorlijk in zat. Het thuisonderwijs was voor ons dus meer een oplossing dan op veel andere scholen.
Maar ook bij ons ontstond er discussie: hoe de veiligheid van de collega’s te waarborgen en toch de voortgang van het onderwijsproces niet uit het oog te verliezen.
En dan ben je plots een BN'er
Dat ‘live’ lesgeven op afstand is en blijft een aparte ervaring. Je leerlingen zitten achter een scherm, maar vaak ook papa’s, mama’s, opa’s, oma’s of eventueel goede buren of vrienden. Je voelt je als leraar een beetje een BN-er, je komt ineens ‘huiskamers binnen’ en je voelt de druk om een goede prestatie neer te zetten. Bij mij resulteerde het in hevig zweten en mijn stem deed het niet meer zo lekker na 3 kwartier. Je acteert veel meer dan dat je in je groep doet, maakt af en toe een grapje speciaal voor de aanwezige volwassenen (en je hoopt dat ze de grap waarderen) en je evalueert niet alleen de inhoud van je les, maar ook je performance op het scherm.
Je wordt een beetje de huisvriend van iedereen net zoals dat vroeger Hennie Huisman of Ron Brandsteder waren. Je kreeg toch het gevoel dat je hen goed kende, ook al had je ze nooit echt ontmoet. En ondanks dat ze zo bekend waren, waren ze ook zo gewoon gebleven! Zie hier de nieuwe status van de leerkracht! Je zou kunnen zeggen dat alleen het salaris een beetje achter blijft………
Voorbereidingen op de terugkomst op school
Als het veilig genoeg is, hoop ik dat we op 25 januari weer op een normale manier kunnen lesgeven. Dat ik weer gewoon om iets voor half 9 de kinderen aan de deur kan komen verwelkomen. Normaal geef ik iedere leerling ’s ochtends een ‘boks’ of een elleboog, maar ik denk dat ik die dag maar eens iets speciaals doe. Ik geef alle leerlingen een foto met een handtekening erop. Je bent een echte BN-er of niet, toch?!
Het leven van een leraar
In de blogserie ‘Het leven van een leraar’ krijg je elke maand een uniek inkijkje in het leven van Meester Frank. Ik neem je mee naar de wondere en prachtige wereld van het basisonderwijs. Ik besef ook: wat ik elke maand vertel, is geen blauwdruk voor hoe het er op elke school en in elke klas aan toegaat. Dat is ook het ‘wondere’ eraan: overal gaat het anders en geen dag is hetzelfde. Lees al mijn blogs hier!
Heeft u nog vragen?
Neem vrijblijvend contact op met leraar én adviseur lesmethodes, Frank Snijders.
